Het is bijzonder waardevol om bij Rita Bouwman te zijn en te zien hoe wakker leven zich uit.
Bij Rita voel je direct dat zij geen enkele concessie doet voor vrij en wakker leven. Ze volgt het leven, in plaats van dat ze het leven leidt dat anderen voor haar bedacht hebben. Haar radicaliteit is zeer inspirerend en werkt aanstekelijk. In de satsangs spreekt ze direct vanuit de bron, het is puur en direct: ze windt er geen doekjes om.
Na jarenlang leerling te zijn geweest in de Advaita Vedanta traditie (o.a. bij Alexander Smit en Douwe Tiemersma), werd de realisatie pas bestendig toen ik Rita Bouwman ontmoette. Bij haar leerde ik hoe je het weten ook kunt integreren in je leven als mens, inclusief het lichaam. Het verlangen in mij was om niet alleen te weten hoe het zat, maar dat ook in het leven volledig te ervaren, ook in de vorm. Het bijzondere bij Rita is, dat ze aandacht heeft voor hoe dit werkt. Hoe de mechanismes werken in het lichaam waardoor emotie ervaren wordt; hoe je emoties kunt ontmoeten zonder in verhalen verstrikt te raken; hoe je de betrekkelijkheid van denken en voelen kunt ervaren en hoe vastzittende energieën los kunnen komen zonder ik-bemoeienis. En vooral: hoe je door toewijding aan de lichtheid die je bent, de gewoonte verliest om in oude patronen te stappen. Hierdoor werd het mogelijk om niet alleen in horizontale zin volledig uit te breiden en helder te worden (het Kennen), maar dit ook verticaal in het lichaam te ervaren en te leven (Bewustzijn-zijn). Haar heldere uitleg en aanwijzingen zijn ontzettend helpend hierin. Niet als een ik-verbeterprogramma, maar door te wijzen op dat wat je altijd al was: oneindig bewustzijn.
De omgekeerde weg was voor mij niet mogelijk geweest: eerst moest de theorie duidelijk zijn, en de ruimte-ervaring herkend worden. Zonder dit lichamelijke ervaren van de lichtheid die ik ben, was de realisatie gemakkelijk een verstandelijke realisatie gebleven, vergelijkbaar met het geloof in iets. Dan hadden oude neigingen en patronen zich gewoon voort kunnen zetten en was er in het persoonlijke leventje niets veranderd. Het is het weten dat er bepaalde dingen nog niet kloppen met wie ik Ben, zoals je weet dat je jas te klein is. Dit weten bracht dat er verder gekeken werd. Het verlangen was dat de realisatie totaal werd, niet enkel een ervaring. Het is een zegen om hierin een levende leraar te hebben ontmoet in Rita Bouwman, die werkelijk leeft wat ze vertelt. De Zelfrealisatie is niet van mezelf, er is geen persoon die gerealiseerd raakt. Dat wat ik Ben, was altijd al zichzelf. Het was altijd al ongedeeld, onveranderlijk aanwezig als de ingrond van alle dingen. Paradoxaal genoeg kon het nooit zonder lichaam gerealiseerd worden: zonder dit intense verlangen hiernaar, was er ook geen herkenning en overgave geweest. Deze paradox is een mysterie.
Nu is er geen scheiding meer, de wereld verschijnt probleemloos in Dat wat ik Ben. Het is zo klaar als een klontje. Er staat niets in de weg om vrij te leven. Alles wat er tussen in leek te staan, bleek illusie. Eerst was ik een zoeker met bijzondere ervaringen van openheid, nu ben ik gewoon weer mens. Meer mens dan ooit.
Review Sabine Verbeek